BREIN blog 3 Diny Kiers 29-11-2022
Kan er meer dan je denkt en is het eigenlijk mogelijk je brein werkelijk te veranderen?
Pas de laatste jaren is het mogelijk geworden om met moderne apparatuur onderzoek te doen naar hoe een mindfulness programma van 8 weken je brein kan beïnvloeden. Want JA, het brein blijkt, ook op volwassen leeftijd, nog zodanige plasticiteit te hebben dat het heel goed te trainen is.
In het neurologisch systeem worden fysiek nieuwe banen aangelegd die ons in staat stellen om op een andere manier te reageren dan we voorheen gewend waren te doen.
Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=qxHGX-ZSUH0 onderzoek van wetenschapper Dirk Geurts Radboudinstituut.
Daarvoor is het nodig nieuwe patronen als het ware in te slijten en dat is tevens de reden dat een MBSR Stressreductietraining dan ook 8 weken duurt. Je traint om in de hele periode verschillende bewustzijns versterkende oefeningen elke dag te herhalen.
Je kunt wel iets snappen en inzicht hebben in hoe het eigenlijk moet of hoe het beter kan maar je zult juist op momenten van spanning toch vaak automatisch reactief reageren.
Iets begrijpen en iets veranderen loopt vaak niet synchroon.
Je anders leren te verhouden tot spanning en stress kan dan een hele toer zijn. Met een training leg je een stevige basis om anders met stress om te gaan.
De methoden die daarvoor gebruikt worden zijn allemaal meditatief. Opmerken wat er is terwijl het er is!
Dat opmerken en gewaar zijn is vaak al een heel goede eerste stap in plaats vanuit de waan van de dag als vanzelf en als vanouds te reageren.
Daarvoor moet er bij spanning en stress een moment van bewustzijn zijn op het moment dat het gebeurt. Dan ben je in staat even afstand te creëren, ruimte te maken waarin je in staat bent een wijzere beslissing te nemen. Lijken wat nu het beste voor je is, zien wat jij nu nodig hebt.
Alleen dat al kan je kwaliteit van je leven beïnvloeden en veranderen
Mindfulness omvat nog veel meer en het lijkt vaak wat zweverig.
Dat is naar mijn idee beslist niet wat het hoeft te zijn. Jon Kabat – Zinn, de ontwerper van dit programma zegt:
“Je kunt de golven niet controleren maar je kunt wel leren surfen op de golven”
Voor mij is het belangrijk om nuchter beschouwen te integreren met een warme, milde houding naar jezelf toe zodat je met meer humor en levensgemak op de surfplank springt in plaats van vermoeiend blijft strijden met de golven .
Met veel levenservaring en na jarenlange praktijk ervaring kan ik met recht zeggen “surf gerust met mij mee”
Doorbijten Blog 2. Diny Kiers 12-03-2020
De oude stoelen moeten nodig eens opgeknapt. Een nieuw stofje komt erop. Wat kan ik me daar op verheugen. Zorgvuldig heb ik het oude patroon overgetekend en alles gemeten en gepast. Ik voel watervrees bij het knippen van de dure stof maar dat is snel overwonnen.
Alles klopt. Maar dan! De stugge stof trekt en maakt rimpels op allerlei plaatsen. Dan nog maar eens nameten en weer alles afspelden. Een hele strijd met getrek, geduw en gewroet. Als maar driftiger worden de steken met die naald. Vingers worden stram en de duim is half doorboord. Wat een gedoe. Zweet op het voorhoofd, Zo zit ik ondertussen te worstelen met de omgekeerde stoel op de tafel die ook nog eens met de poten verwikkeld raakt in de snoer van de lamp erboven. Teleurstelling wordt voelbaar en ik merk boosheid. Boosheid omdat ik niet beter heb gekeken en niet eerder heb ingezien dat de stof eigenlijk wat elastisch moet zijn om het perfect aan te laten sluiten.
TADAA!!! Zelfkritiek is in opmars.
Dan is het tijd om alles even los te laten en even afstand te nemen en te kijken naar wat er werkelijk gebeurt. Dat geeft meteen een ruimere blik. Ik kan nu, wat ik noem, de perfectionisme-check doen. Kan ik leven met een rimpeltje meer?
Als ik mezelf te veel dwing voelt het of alles aan mij ook te stug en te krap zit. Mijn huid strak over de kaken en mijn schouders opgetrokken tot aan mijn oren.
In de mindfulnesstraining en nog meer in de compassietraining leren we die lichaamsgewaarwordingen en innerlijke patronen te herkennen en te benoemen. Dat helpt om de angel er uit te halen en alles te versoepelen.
Ik kan mezelf dan zo doorbijterig bezig zien en moet er ondanks alles toch om grinniken.
Ik besluit het voor nu te aanvaarden en het morgen nog eens opnieuw te bezien. Misschien ga ik soepeler stof kopen of besluit ik toch dat die rimpels erbij mogen horen.
Nou ja…………niet allemáál natuurlijk 😉
STILZITTEN ALS EEN KIKKER blog 1 Diny Kiers
Eindelijk heb ik mezelf iets gegeven dat ik als kind altijd zo fascinerend vond; een sneeuwbol. Zo eentje die je rond kerst veel ziet. Met een dromerig landschap erin en sneeuw dat als je die wereld even op zijn kop zet daarna weer naar beneden dwarrelt.
Mijn ouders gaven geen geld uit aan zulke “prullaria”, dus ging ik mijn romantisch hart maar ophalen bij de buurmeisjes Tijben. Daar hadden ze meer van dat soort, in de ogen van mijn ouders vast nutteloos, speelgoed maar dingen die wel mijn fantasie prikkelden.
Tijdens het kijken naar dat trage neerdwarrelen van de sneeuw kon ik even wegdromen in een andere wereld.
Nu heb ik een bol met een kikker er in.
In tijden van drukte zorgt mijn chaotische brein af en toe voor rare taferelen. Mijn agenda is namelijk niet altijd mijn beste vriend. Dubbele afspraken? Dat komt voor, evenals het omdraaien van cijfers van data.
Of zoals vorige week gebeurde toen mijn thuisfront mij opbelde in de supermarkt. “Diny, je hebt een afspraak. Je cliënt staat hier nu voor de deur”. Zelfkritiek wil door mijn hoofd kwaken en er zitten nog meer venijnige kikkers klaar om op me te springen met schor schaamte- en schuldgekwaak.
Deze kikker in zijn glazen huis zit stil.
Gek genoeg kunnen kikkers dat juist ook heel prachtig. Ze denken zittend op hun plompenblad niet na over hoe ze net die ene vette vlieg hebben gemist en hoe ze verdorie toch zo stom hebben kunnen zijn en beter op dat andere blad hadden kunnen gaan zitten.
Staat de wereld werkelijk op zijn kop? Wat gebeurt er feitelijk? Kan ik rustig naar al dat opgedwarrelde binnenin mij kijken? Het kalm observeren en me juist even de tijd gunnen? Kan ik de mildheid vinden? Het is immers toch al gebeurd. Ik kan het niet meer veranderen. Ik kan alleen maar invloed hebben op hoe ik er vervolgens mee om ga.
Thuisgekomen heeft mijn cliënt in de praktijkruimte zichzelf een kopje koffie gemaakt en vertelt ze hoe ze in de wachttijd mooi even haar agenda op haar telefoon heeft kunnen bijwerken want dat had ze vanmorgen in de haast nog niet kunnen doen!